Corona en mary's meals, vervolg
Schotland, 12 april 2020
Beste vriendPasen is al lang mijn favoriete dag op de kalender. Normaal gesproken, als onderdeel van onze traditie hier, wordt er laat op de zaterdagavond voor de deur van mijn schuur (ons wereldwijde hoofdkantoor!) een groot vuur aangestoken. Er verzamelt zich een menigte rond de priester die een grote kaars aansteekt en dan gaan we allemaal naar een donkere kapel. Daar steken we dan elkaars kaarsjes aan. Deze krachtige symboliek van licht dat de duisternis overwint raakt me elk jaar heel diep. Ik denk tegenwoordig ook aan andere branden. En niet alleen symbolische. Normaal gesproken zal je, als je heel vroeg aankomt op een van de scholen in Afrika waar we werken, net als de dageraad de lucht begint te verlichten, kinderenzien aankomen die elk hun blauwe mok en een klein stokje vasthouden. Deze stokken brengen ze naar de vrijwillige koks, die net beginnen met het ontsteken van vuur onder enorme potten pap. Die kleine stokjes die de kinderen elke ochtend meebrengen, zijn de brandstof voor het vuur; de cruciale bijdrage van het kind aan het koken elke dag van de maaltijd. Maar die vuren branden tegenwoordig ook niet meer, want speeltuinen liggen leeg buiten gesloten scholen. Ik kan je echter met grote vreugde vertellen over enkele nieuwe branden die beginnen te branden! Niets kan me gelukkiger maken tijdens deze vreemde Pasen dan dat ik jullie heel mooi nieuws kan vertellen! Onze geweldige teams in veel van de landen waar we die maaltijden bezorgen, hebben ondanks de sluiting van de school al nieuwe manieren gevonden om die kinderen thuis te blijven voeden. In samenwerking met de ministeries, gemeenschapsleiders en onze ongelooflijke lokale vrijwilligers hebben we veilige manieren bedacht om het voedsel naar de huizen van kinderen te brengen zodat het daar kan worden gekookt. Er zijn al plannen om op deze manier honderdduizenden van deze kinderen te bereiken - en elke dag worden er nieuwe oplossingen gevonden en dat aantal groeit snel! En dus zullen er inderdaad nog vuren worden aangestoken om onze pap te koken. En deze branden - kleiner maar talrijker - zullen nog steeds worden gevoed door de stokken van de kinderen. Vlammen en vuur - dit zijn meer dan alleen symbolen in het verhaal van Mary’s Meals. Ze branden echt en ze demonstreren dat deze missie - ondanks alle onzekerheid die overblijft, ondanks alle dingen buiten onze controle die van dag tot dag veranderen - niet kan worden vernietigd. Miljoenen kleine huisvuurtjes zullen maaltijden bereiden die zullen helpen de honger op afstand te houden en die verarmde gezinnen vertellen dat ze niet zijn vergeten - dat Mary’s Meals er altijd naar zal streven om onze belofte na te komen. Misschien kunnen we tegenwoordig allemaal in de Mary’s Meals-familie zich identificeren met die kinderen en hun kostbare kleine stokjes. We brengen allemaal iets, hoe bescheiden ook, naar deze missie - onze donaties, onze gebeden en al onze andere kleine liefdesdaden - en we voegen ze toe aan dit vuur dat Mary’s Meals is. Op die manier speelt ieder van ons onze rol om ervoor te zorgen dat deze missie van ons steeds helderder wordt en nooit kan worden vernietigd. Ik ben nog steeds een beetje verdrietig dat het vuur buiten mijn kantoor deze Pasen niet kon worden aangestoken, en dat zo velen van ons over de hele wereld de opstanding niet hebben mogen vieren met onze vrienden en geliefden zoals we dat gewoonlijk doen. Maar Jezus is opgestaan, wat er ook gebeurt. En vanwege uw goedheid zullen duizenden en duizenden van de armste kinderen ter wereld blijven eten. Er is zoveel reden om deze Pasen te verheugen! Heel veel om dankbaar voor te zijn! Gelukkig Pasen!!!! Magnus | ||
terug | ||