Recht en gerechtigheid, liefde en ontferming (deel 3)
 Voor ons gevoel betekende dat voor ons dat we zekerheden plaatsten tussen onszelf en God. Net voor deze preek hadden wij dat zelf ook ontdekt en de volgende beslissing genomen. Projecten doen voor de diaconie heeft ons veel gebracht. Het heeft ons dichter bij Jezus gebracht en daarom willen wij nu anders leven. Wij willen graag Nicolaas zijn die er is voor de ander. Het brengt zoveel moois in je leven. Juist in de tijd van corona beseffen we dat we gezegend zijn. We hoeven ons geen zorgen te maken of we een dak boven ons hoofd hebben en of we morgen wel te eten hebben. Wat voor ons allemaal normaal is, is voor veel mensen een zegen. Daarom proberen we door ruimhartig te delen een zegen voor de ander te zijn. Onze ogen zijn geopend en wij willen nu heel anders leven. Wij ervaren Gods liefde en willen deze doorgeven aan onze naasten. Er zijn een heleboel verhalen in de Bijbel die hier ons de weg kunnen wijzen. Hier een aantal van deze verhalen. Na Pasen trok het joodse volk uit Egypte en kwam in de woestijn. Exodus 16. De HEER zei tegen Mozes: 'Ik zal voor jullie brood uit de hemel laten regenen. De mensen moeten er dan elke dag op uitgaan om net zo veel te verzamelen als ze voor die dag nodig hebben. Daarmee stel ik hen op de proef: ik wil zien of ze zich aan mijn voorschriften houden. Op de zesde dag moeten ze tweemaal zo veel verzamelen en klaarmaken als op de andere dagen. Toen de dauw opgetrokken was, bleek de woestijn bedekt met een fijn, schilferachtig laagje, alsof er rijp op de aarde lag. 'Wat is dat?' vroegen de Israëlieten elkaar toen ze het zagen; ze begrepen niet wat het was. Mozes zei tegen hen: 'Dat is het brood dat de HEER u te eten geeft. De HEER heeft bepaald dat ieder ervan kan verzamelen wat hij nodig heeft. Iedereen mag er een omer van nemen voor elke persoon die bij hem in de tent woont. De Israëlieten deden dat. De een verzamelde veel, de ander weinig. Toen ze het namaten, hadden zij die veel verzameld hadden niet meer dan een omer, en zij die weinig verzameld hadden niet minder, terwijl toch iedereen zo veel had genomen als hij nodig had. Mozes verbood om ook maar iets ervan tot de volgende dag te bewaren. Sommigen luisterden niet naar hem en bewaarden toch iets; de volgende morgen zat het vol wormen en stonk het. Mozes wees hen scherp terecht. En in het nieuwe testament Lucas 12: Het verhaal van de rijke man. Hij legde hun dat uit met een verhaal: "Er was eens een rijke man. Zijn akkers hadden een grote oogst opgeleverd. En hij dacht bij zichzelf: 'Wat zal ik doen? Want ik heb geen ruimte genoeg om de hele oogst op te bergen. Hij bedacht: 'Ik weet al iets. Ik zal mijn schuren afbreken en grotere schuren bouwen. Daar zal ik dan al mijn graan en al mijn rijkdommen in opbergen. Nu heb ik heel veel. Het is genoeg voor járen. Nu kan ik rustig aan doen. Ik ga lekker eten en drinken en feestvieren. Maar God zei tegen hem: 'Jij dwaas! Vannacht nog zal je leven van je terugge-vraagd worden. En voor wie heb je dan zoveel verzameld?' Zó zal het gaan met de mensen die voor zichzélf schatten verzamelen, maar geen schat hebben bij God." Met deze verhalen als inspiratiebron hebben wij besloten om geen grotere schuren te bouwen. Wij hebben een schuurtje voor als er iets ons, onze kinderen of iemand anders overkomt en we snel hulp moeten bieden. Dat schuurtje is groot genoeg. Al het extra’s wat we zouden kunnen gaan sparen gaan we delen met de mensen die dat veel beter kunnen gebruiken. Wij zijn maar simpele mensen, die een eenvoudig leven willen leiden met niet teveel luxe. Wij hoeven geen extra brood maar delen liever van het brood wat wij ontvangen met onze medemensen. Rob en Els de Visser-Groenewegen | ||
| terug | ||
28-07-2024
